Πίσω από τα αποδυτήρια
Η αυλαία έπεσε και το θέαμα ξεκίνησε. Όλοι οι μεγάλοι
αστέρες του ποδοσφαίρου παρελαύνουν στις οθόνες μας και κόσμος μαζεύεται στα
καφέ και τα τσιπουράδικα προκειμένου να παρακολουθήσει το μεγάλο υπερθέαμα. Για
άλλη μια φορά τα πάντα κινούνται στο αστερισμό της στρογγυλής θεάς. Για άλλη
μια φορά ένα τηλεοπτικό γυαλί παρουσιάζει ένα καλά στημένο και χορογραφημένο
υπερθέαμα. Πολύ ενδιαφέρον το θέαμα και το ποδόσφαιρο έχει πάντα τον τρόπο του
να μας προκαλεί συγκινήσεις.
Αυτή τη φορά, όμως, ένας διαφορετικός αέρας πνέει στη
Βραζιλία. Όσο και αν τα κανάλια προσπαθούν να το κρύψουν τίποτα δε μπορεί να
μας κάνει να ξεχάσουμε τις σκηνές με τους ντόπιους κατοίκους που μαζί με
ιθαγενής της περιοχής συγκρούονται με την αστυνομία. Τη βίαιες συγκρούσεις και
τους απάνθρωπους ξυλοδαρμούς διαδηλωτών. Η χώρα που αγάπησε, όσο καμία άλλη
αυτό το άθλημα, που έδωσε τόσα και τόσα αστέρια να πλαισιώνουν τις καλύτερες
ομάδες της Ευρώπης, εναντιώνεται στη διοργάνωση αυτού του μουντιάλ. Και όσο και
αν οι δέκτες μας επιμένουν να μας δείχνουν όμορφες βραζιλιάνες στις κερκίδες δε
μπορούν να αναστρέψουν αυτό το κλίμα.
Και καλά είναι τόσο παλαβοί αυτοί οι βραζιλιάνοι; Η
παγκόσμια κοινότητα του ποδοσφαίρου τους τίμησε με τη διοργάνωση του
σημαντικότερου γεγονότος του ποδοσφαίρου και αυτοί διαμαρτύρονται; Κι όμως
γνωρίζουν πολύ καλά ότι όταν η αυλαία θα πέσει και η διεθνής κοινότητα θα
στρέψει αλλού τα φώτα της δημοσιότητα αυτό που θα έχει μείνει στην περιοχή θα
είναι ακόμη μεγαλύτερη φτώχια και δυστυχία για όλους αυτούς που θα κληθούν να
πληρώσουν το λογαριασμό.
Μήπως όλα αυτά εδώ στην Ελλάδα μας είναι τόσο άγνωστα; Δεν
έχουν περάσει και τόσα χρόνια άλλωστε από τη διοργάνωση των ολυμπιακών αγώνων.
Το μεγάλο φαγοπότι όπως πολλοί εκ των υστέρων το ονόμασαν, για το οποίο ακόμα
καλούμαστε να πληρώσουμε το λογαριασμό.
Βέβαια κάποιοι πολλοί βολεύονται με αυτή την κατάσταση. Ένας
ολόκληρος λαός μπορεί να ξεχάσει τα προβλήματα και για ενάμιση περίπου μήνες να
ασχολείται με τη μπάλα. Τι και αν κάποιες καθαρίστριες αγωνίζονται για το
μέλλον τους, τι και αν οι διοικητικοί των πανεπιστημίου συνεχίζουν τον αγώνα
τους ενάντια στη διάλυση του πανεπιστημίου, τι και αν οι εκπαιδευτικοί
αγωνίζονται απέναντι στην αξιολόγηση και τη διάλυση του σχολείου, τι και αν
κάποιοι εργάτες απεργούν γιατί τους χρωστάνε 8 και 9 μήνες μισθούς. Όλα αυτά
μικρή σημασία έχουν. Τώρα έχει μουντιάλ.
Ταυτόχρονα κάποιοι βρίσκουν την ευκαιρία να ανυψώσουν το
εθνικό μας φρόνιμα (κάτι αδύνατο, βέβαια, με τα χάλια που παρουσιάζει και η
εθνική μας ομάδα) παίζοντας πολιτικά παιχνίδια πάνω στην αγάπη μας για το
ποδόσφαιρο. Μετατρέποντας την ευγενή άμυλα ένα από τα σημαντικότερα
χαρακτηριστικά του αθλητισμού σε σκληρό ανταγωνισμό και καλλιεργώντας το μίσος
απέναντι στους λαούς. Δίπλα σε αυτούς δουλεύει και το σύγχρονο μοντέλο του
εμπορευματοποιημένου αθλητισμού και ιδιαίτερα του ποδοσφαίρου που καλλιεργεί
συνειδητά τον οπαδισμό και αισθήματα μίσους ανάμεσά μας.
| Δ.Ρ.Α.ΣΥ. |
Στον επόμενο αγώνα που θα δούμε, ας μη φανατιζόμαστε τόσο
και ας πάρουμε και 1 λεπτό για να σκεφτούμε ότι πίσω από τα παρασκήνια και έξω
από τα αποδυτήρια μία χώρα καταστρέφεται και το μουντιάλ αυτό θα σταθεί η
αφορμή για τη διάλυση της. Ότι πίσω απ’
όλη αυτή τη φιέστα κάποιοι κερδοσκοπούν στις πλάτες μας και ότι εμείς για άλλη
μια φορά θα κληθούμε να πληρώσουμε το λογαριασμό.
